Το μάθημα έγινε στη διαδικτυακή Συνάντηση Κοινωνίας & Προσευχής τη Δευτέρα 16/5/22, από τον Ποιμένα της Αποστολικής Διακονίας Σαλόμ.
Το θέμα ξεκίνησε από μια συζήτηση που έγινε για την ώρα του κηρύγματος της Κυριακής πρωί στην αίθουσα της Διακονίας (Κέντρο Σαλόμ Αθηνών). Όταν ήρθε η ώρα ο Ποιμένας να κάνει μάθημα, ένιωσε ένα εμπόδιο στο Πνεύμα, και περίμενε πριν αρχίσει να μιλά.
Μετά από λίγη αυθόρμητη προσευχή και λατρεία, άρχισε μια διαφορετική ροή λόγου, όπου το θέμα ήταν η υπακοή στο θέλημα του Θεού στο να λέμε τα λόγια του Αγίου Πνεύματος αντί για τα λόγια που είναι αποτέλεσμα της γνώμης μας και της γνώσης μας.
Μια λεπτομέρεια που αφορούσε το θέμα ήταν το κατά πόσο ο κήρυκας είναι χρισμένος από τον Κύριο, και κατά πόσο υπάρχει το Χρίσμα του Θεού στη συνάθροιση την ώρα του κηρύγματος.
Ένα σημείο κλειδί στο αυθόρμητο μάθημα που ακολούθησε ήταν να καταλάβουμε ότι βεβαίως μπορεί ο κήρυκας να είναι χρισμένος, και το Χρίσμα να έχει γεμίσει το χώρο της συνάθροισης, και παρόλα αυτά ο κήρυκας να μεταδώσει τη δική του γνώμη και γνώση αντί για τη ζωντανή ροή του Πνεύματος.
Η παρουσία του Χρίσματος και το χρίσμα που έχει βάλει ο Θεός στον δικό του Εργάτη δεν αποτελεί εγγύηση ούτε και πιστοποιεί ότι κάθε τι που λέει και κάνει ο κήρυκας είναι το συγκεκριμένο θέλημα του Κυρίου για εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.
Καθώς είναι γραμμένο, η σάρκα δεν ωφελεί εις ουδέν, είναι το Πνεύμα που ζωοποιεί, και αυτή η αρχή βρίσκει εφαρμογή και στο θέμα του κηρύγματος του Λόγου. Όταν μιλά η «σάρκα» (διανοητική γνώμη και γνώση) τότε δεν μεταδίδεται «ζωή» σε αυτούς που ακούν αλλά απλά μεταδίδεται γνώμη και γνώση.
Η γνώμη και η γνώση γεννούν γνώμες και γνώση στις διάνοιες, αλλά το ζωντανό «ρήμα που εκπορεύεται από το στόμα του Θεού» γεννά Χριστό μέσα σε αυτούς που ακούν και δέχονται τη ζωντανή ροή του Πνεύματος μέσα στη καρδιά τους.
Αυτό εξηγεί το γιατί υπάρχουν Χριστιανοί που εκκλησιάζονται συστηματικά και ακούν δεκάδες κηρύγματα το χρόνο αλλά δεν αλλάζουν, δεν αυξάνεται ούτε ο καρπός του Πνεύματος μέσα τους, ούτε οι φανερώσεις του Χρίσματος που να τους χρησιμοποιεί, δεν μειώνεται η σαρκικότητα, ούτε και γίνεται πιο φανερή η χρηστοήθεια, και γενικώς δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους του κόσμου όσον αφορά την κοσμικότητα και τις αδυναμίες του χαρακτήρα που φαίνονται στη συμπεριφορά.
Με άλλα λόγια, τα κηρύγματα που δεν μεταδίδουν Ζωή και Χριστό αλλά μεταδίδουν γνώμες και γνώση, δεν μπορούν να παράγουν Αιωνιότητα και χαρακτήρα, επομένως ούτε και δύναμη Χριστού, μέσα στον πιστό.