Όταν φανερωθεί το Σκοτάδι (από) μέσα μας, τι κάνουμε;
Το προστατεύουμε και το αγκαλιάζουμε, ή «ανάβουμε το Φώς»;

Το πως αντιδρούμε όταν αμαρτάνουμε φανερώνει την κατάσταση της καρδιάς μας και τις αυθόρμητες επιλογές μας ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι

Ένα μάθημα αφιερωμένο στην εκπλήρωση της Εορτής των Φώτων (Χάνουκα) από τον Ποιμένα Γιώργο Ε Μαρκάκη, Τετάρτη 9 Δεκ 2020

Ολόκληρο το κείμενο αυτού του μαθήματος μπορείτε να το δείτε ή να το κατεβάσετε/αποθηκεύσετε σε μορφή pdf:
https://drive.google.com/file/d/11FgMLU5cftY43CMvAgc6PSz5LbsZ9pMw/view?usp=sharing

Σήμερα μετά τη δύση του ηλίου άρχισε στο Ισραήλ ο εορτασμός μιας από τις σημαντικότερες Εορτές του σύγχρονου Εβραϊκού λαού, της «Χάνουκα» που στα ελληνικά είναι «η Εορτή των Φώτων».

Όπως και άλλες Εορτές που εορτάζει ο Εβραϊκός λαός, όπως το Πάσχα και η Πεντηκοστή, ήταν (δηλ. είναι) σκιές επουρανίων που επρόκειτο να εκπληρωθούν στο πρόσωπο του Υιού του Θεού που γεννήθηκε από την Εβραιοπούλα παρθένα Μαριάμ, Ιησού, που ήταν απόγονος του Αβραάμ και του Δαυίδ. Γι’ αυτόν έγραψε ο Ιωάννης:

Ιωάννου 1:4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων· 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν …
9 Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὁ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον.

Κάθε άνθρωπος που λαμβάνει από το δικό Του Φως καλείται να αντανακλά αυτό το φως για να λάμπει σαν φωστήρας σε αυτό τον κόσμο που κυριαρχεί το Σκοτάδι. Αλλά αυτό δεν γίνεται αυτόματα.

Φιλιππησίους 2:14 Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις· 15 για να γίνεστε άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά τού Θεού, χωρίς ψεγάδι, μέσα σε μια γενεά στρεβλή και διεστραμμένη· ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο, 16 κρατώντας τον λόγο τής ζωής, για καύχημά μου στην ημέρα τού Χριστού, ότι δεν έτρεξα μάταια ούτε μάταια κοπίασα.

Το αν θα γινόμαστε «άμεμπτοι και ακέραιοι» και το αν τελικά θα βρεθούμε να είμαστε «παιδιά τού Θεού, χωρίς ψεγάδι» θα εξαρτηθεί από τις επιλογές μας, τα λόγια μας και τα έργα μας. Το αν θα «λάμπουμε σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο» δεν είναι αυτόματο αποτέλεσμα μιας θεολογικής διδαχής, αλλά καρπός ζωής αγιασμού εάν κρατούμε τον λόγο τής ζωής, όπως είπε ο Παύλος.

Όλοι κάνουμε λάθη. Σε όλους έχει συμβεί να ξεστομίσουμε κάτι που αμέσως μετά «δαγκώσαμε την γλώσσα» μας και είπαμε… «μα τι χαζό που ήταν αυτό που έκανα τώρα, δεν έπρεπε να το πω αυτό».

Και βέβαια όλοι έχουμε αμαρτήσει με τα λόγια του στόματος (ή με τα έργα μας), που όπως μας διαβεβαιώνει η Αγία Γραφή και ο ίδιος ο Ιησούς, είναι αυτό που ξεχειλίζει από την καρδιά μας.

Η πηγή, η ρίζα, αυτό που είναι κρυμμένο στην καρδιά μας, αυτό είναι που μας οδηγεί να πούμε κάτι, και, επίσης να κάνουμε επιλογές που ήταν καταστροφικές για εμάς τους ίδιους, αλλά και για άλλους. Όταν λοιπόν προσπάθησα να βοηθήσω άλλους πιστούς να αναγνωρίσουν ποια είναι η ρίζα, πήρα την εξής απάντηση:

«Εμένα αδελφέ ο Κύριος ξέρει την καρδιά μου», και, «Εμένα ο Κύριος με αγαπά έτσι όπως είμαι, δεν θέλω να υποκρίνομαι, αλλά ξέρω ότι ο Κύριος με συγχώρησε και με κάλυψε με το Αίμα Του, και τώρα είμαι κάτω από την Χάρη Του. Τώρα εσύ θέλεις να με κάνεις να νιώσω ενοχές και αυτό δεν είναι από τον Θεό, όχι, δεν θα ακούσω αρνητικά λόγια, ξέρω ότι ο Θεός με αγαπά έτσι όπως είμαι»…

Ωραία ακούγονται τέτοια λόγια. Μοιάζουν να έχουν μια μορφή θεοσέβειας, αλλά τελικά, φαίνεται Φως, ή, επικρατεί το Σκοτάδι;

Όποιος αρνείται να δεχτεί έλεγχο περί αμαρτίας, αρνείται να ταπεινώσει την υπερηφάνεια της καρδιάς του, και με αυτό τον τρόπο εξουσιοδοτεί την αμαρτία που ελλοχεύει μέσα του να ριζώσει ακόμη βαθύτερα, και τελικά να γεννήσει θάνατο.

Όμως γιατί είναι τόσο μεγάλο αυτό το θέμα; Ας διαβάσουμε:

Λουκά 6:43 Επειδή, δεν υπάρχει καλό δέντρο, που να κάνει άχρηστο καρπό· ούτε άχρηστο δέντρο που να κάνει καλόν καρπό. 44 Δεδομένου ότι, κάθε δέντρο γνωρίζεται από τον καρπό του· επειδή, δεν μαζεύουν από αγκάθια σύκα ούτε τρυγούν από βάτο σταφύλια.

45 Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει το αγαθό από τον αγαθό θησαυρό τής καρδιάς του· και ο κακός άνθρωπος βγάζει το κακό από τον κακό θησαυρό τής καρδιάς του· επειδή, από το περίσσευμα της καρδιάς μιλάει το στόμα του.

46 Γιατί με αποκαλείτε: Κύριε, Κύριε, και δεν κάνετε όσα λέω; 47 Καθένας που έρχεται σε μένα, και ακούει τα λόγια μου, και τα κάνει, θα σας δείξω με ποιον είναι όμοιος· 48 είναι όμοιος με άνθρωπον, που κτίζει ένα σπίτι, ο οποίος έσκαψε και βάθυνε, και έβαλε θεμέλιο επάνω στην πέτρα· και όταν έγινε πλημμύρα, ο ποταμός έπεσε με ορμή επάνω σ’ αυτό το σπίτι, και δεν μπόρεσε να το σαλεύσει· επειδή, ήταν θεμελιωμένο επάνω στην πέτρα. 49 Όποιος, όμως, ακούσει και δεν κάνει, είναι όμοιος με άνθρωπον, που έκτισε το σπίτι επάνω στη γη χωρίς θεμέλιο· στο οποίο ο ποταμός έπεσε επάνω [του] με ορμή, κι αμέσως κατέρρευσε, και η κατάρρευση του σπιτιού εκείνου υπήρξε μεγάλη.