Στον Ιουδαίο και στον Έλληνα – η πνευματική διάσταση των εθνών.
1ο μάθημα, εισαγωγή σε σειρά μαθημάτων, Γιώργου Ε Μαρκάκη, 21 Αυγ. 2024
Ρωμαίους 1:16 Επειδή, δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο του Χριστού· για τον λόγο ότι, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει, και στον Ιουδαίο, πρώτα, και στον Έλληνα·
Γράφοντας στους Ρωμαίους την Επιστολή ο Απ. Παύλος, μοιάζει να αγνοεί εντελώς ότι είναι Ρωμαίοι στην Πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μιλά μόνον για Ιουδαίους και Έλληνες.
Άραγε τι ήταν αυτό που υπήρχε και επικρατούσε στη σκέψη και κατανόηση του Απ. Παύλου, που τον ώθησε στις Επιστολές του να συμπεριλάβει όλα τα έθνη μονάχα σε δύο, στους Ιουδαίους και τους Έλληνες; Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, σίγουρα έχει να κάνει με το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, αλλιώς δεν θα έκανε το συσχετισμό ανάμεσα στο Ευαγγέλιο, και, τους Ιουδαίους και τους Έλληνες, και μάλιστα χωρίς αναφορά στα άλλα επιμέρους έθνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εκείνης της εποχής.
Μήπως ο Απ. Παύλος είχε σαν υπόβαθρο γνώσης και κατανόησης κάτι που ήταν γραμμένο στο βιβλίο του Δανιήλ, το οποίο μπορεί να εξηγεί αυτό το αξιοπερίεργο γεγονός;
Από τη μια ο Απ. Παύλος περιέκλεισε όλα τα έθνη σε Ιουδαίους και Έλληνες, και από την άλλη βλέπουμε ο Δανιήλ να μιλά για δύο πνευματικές υποστάσεις, που ταυτίζονται με δύο διαφορετικές περιοχές του κόσμου. Δηλαδή αυτές οι δύο πνευματικές υποστάσεις μοιάζει να δημιουργούν δύο διαφορετικές πνευματικές διαστάσεις σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου.
Από τη μια έχουμε την πνευματική υπόσταση που φανερώνεται σαν «κριάρι» που ταυτίζεται με την περιοχή της Μηδείας και της Περσίας. Από εκείνη την περιοχή προέρχεται και ο Άβραμ, που ήταν Χαλδαίος, και μετονομάστηκε αργότερα σε Αβραάμ. Μάλιστα είναι σε αυτή την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που ήταν και η Γη της Υπόσχεσης που του έδωσε ο Θεός.
Από την άλλη έχουμε την πνευματική υπόσταση που φανερώνεται σαν «τριχωτός τράγος» που ταυτίζεται με την περιοχή της Ελλάδας εκείνης της εποχής. Από εκείνη την περιοχή, που για εμάς είναι από αυτή την περιοχή, προέρχεται ο Μέγας Αλέξανδρος που είναι το πρόσωπο πίσω από το οποίο βρίσκεται η πνευματική υπόσταση του «τριχωτού τράγου».
Τόσο το «κριάρι» όσο και ο «τράγος» είναι υποστάσεις της πνευματικής διάστασης, και μάλιστα σε υψηλά επίπεδα εξουσίας και εδαφικής κυριαρχίας. Είναι πνευματικές δυνάμεις, ή ίσως κυριότητες στα επουράνια, που επηρεάζουν λαούς και έθνη.
Ώστε βλέπουμε αυτό τον παραλληλισμό, ο «Ιουδαίος» του Απ. Παύλου να ταυτίζεται με την πνευματική διάσταση όπου κυριαρχεί το «κριάρι», και ο «Έλληνας» του Απ. Παύλου να ταυτίζεται με την πνευματική διάσταση όπου κυριαρχεί ο «τριχωτός τράγος».
Αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο μέσα στις Γραφές που μπορεί να εξηγεί γιατί ο Απ. Παύλος μίλησε μόνο για Ιουδαίους και Έλληνες, ακόμη και στην Επιστολή προς τους Ρωμαίους, που ξεκάθαρα ήταν και από άλλους λαούς της σύγχρονης Ευρώπης που δεν ήταν ούτε Ιουδαίοι, ούτε Έλληνες (όπως λ.χ. οι Ετρούσκοι).
Επομένως οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι στο υπόβαθρο της σκέψης και κατανόησης του Απ. Παύλου δεν κυριαρχούσε η εθνική ταυτότητα των ανθρώπων που ήταν Ιουδαίοι και η αντίστοιχη εθνική ταυτότητα των ανθρώπων που ήταν Έλληνες, αλλά μάλλον απευθυνόταν στις δύο βασικές πνευματικές υποστάσεις που προσδιόριζαν το τι ήταν «Ιουδαίος» και τι ήταν «Έλληνας», σύμφωνα με την περιγραφή του Δανιήλ.
Εδώ θυμόμαστε τα λόγια του Παύλου για τους Ιουδαίους και τους Έλληνες στην:
Α’ Κορινθίους 1:22 επειδή, και οι Ιουδαίοι σημείο ζητούν, και οι Έλληνες σοφία ζητούν· 23 εμείς, όμως, κηρύττουμε Χριστόν σταυρωμένον, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία·
Το γεγονός ότι περικλείει όλους τους Ιουδαίους και όλους τους Έλληνες μέσα σε ένα γενικό πλαίσιο χωρίς να παίρνει υπόψη την προσωπική στάση και προδιάθεση του κάθε ατόμου χωριστά άσχετα από το έθνος στο οποίο γεννήθηκε, αποδεικνύει ότι ο Απ. Παύλος είχε κατά νου τις πνευματικές διαστάσεις και κυριότητες που ενεργούν επάνω σε όλους ανεξαιρέτως, άσχετα με τις προσωπικές επιλογές του κάθε ανθρώπου χωριστά.
Με άλλα λόγια, η φράση «οι Ιουδαίοι σημείο ζητούν, και οι Έλληνες σοφία ζητούν» περιγράφει τις πνευματικές επιρροές του «Κριαριού» που έρχεται από την Ανατολή και του «τριχωτού τράγου» που έρχεται από τη Δύση.
Ώστε η φράση του Απ. Παύλου για Ιουδαίους και Έλληνες δεν έχει να κάνει με σάρκα και αίμα, ούτε με το έθνος στο οποίο έτυχε να γεννηθεί ο κάθε άνθρωπος. Έχει να κάνει με πνευματικές δυνάμεις στα επουράνια, έχει να κάνει με επουράνιες κυριότητες που προσδιορίζουν την πνευματική ατμόσφαιρα, ή αλλιώς, την επουράνια διάσταση που καθοδηγεί τον κόσμο στο τι πιστεύει και τι καταλαβαίνει, στο πως επεξεργάζεται στην καρδιά και στο νου τα θέματα της πίστης στον Θεό, και τις εκφράσεις της θρησκείας.
Αυτό το μάθημα είναι το πρώτο και εισαγωγικό. Στα επόμενα μαθήματα θα έχουμε την ευκαιρία να καταλάβουμε περισσότερα για αυτό το θέμα που δεν είναι ούτε απλό, ούτε και εύκολο να το δούμε σε βάθος χωρίς μελέτη και διδασκαλία του Λόγου.