Ιωάννη κεφ.15 ‘ΜΕΝΩ’ για καρπό, ή, αλλιώς ΚΟΨΙΜΟ & ΚΑΨΙΜΟ
Μάθημα του Ποιμένα Γιώργου Ε Μαρκάκη στη διαδικτυακή Συνάντηση Κοινωνίας & Προσευχής, Παρασκευή 4 Νοε 2022.
—————
Το ρήμα «ΜΕΝΩ» στο αρχικό κείμενο (όπως και στα σύγχρονα Ελληνικά) παρουσιάζεται μέσα από τα λόγια του Ιησού στο κατά Ιωάννη κεφ. 15 σαν μια πολύ σημαντική έννοια, που (θα έπρεπε να) αποτελεί βασικό θεμέλιο πίστης και θεολογικής κατανόησης των θεμάτων που αφορούν το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού.
Είναι τόσο σημαντικό και θεμελιώδες που αγγίζει τα όρια Ζωής και Θανάτου, και (θα έπρεπε να) διαμορφώνει ή και να προσδιορίζει την θεολογική μας κατανόηση περί Σωτηρίας, όπως και εκπλήρωσης των σκοπών και σχεδίων του Θεού μέσω της Εκκλησίας.
—————
Οι λόγοι του Ιησού στο Ιωάννη 15 συσχετίζουν το «Μένω» με την απαραίτητη και απαιτούμενη καρποφορία, ενώ στην απουσία ακολουθεί κόψιμο και κάψιμο. Αυτό μας θυμίζει τον αιώνιο Θάνατο στη «λίμνη της φωτιάς» και επομένως η θεολογική μας κατανόηση του «Μένω» (ή ΔΕΝ μένω) γίνεται προσδιοριστικό Ζωής ή Θανάτου για ένα πιστό αφότου γνωρίσει την εμπειρία της πνευματικής αναγέννησης.
—————
Όταν ένας πιστός επιλέγει να ΜΕΝΕΙ (βλέπε Ιωάννου 15), τότε η δύναμη του Θεού μπορεί να φανερωθεί μέσα από αυτό τον πιστό, και να ακολουθήσει και η καρποφορία.
Υπάρχουν 5 προϋποθέσεις για ένα πιστό να ΜΕΝΕΙ ενωμένος με τον Θεό με τέτοιο τρόπο ώστε να απελευθερώνεται η δύναμη Του και η καρποφορία στο μέγιστο. Είναι απαραίτητο να μένουμε ενωμένοι…
1 – με τον Ιησού
2 – με τον γραπτό Λόγο
3 – στη ζωή της προσευχής
4 – σε κοινωνία με αδελφούς,-ές εν Χριστώ
5 – στην πίστη
—————
Το ρήμα ΜΕΝΩ παρουσιάζεται στο κείμενο σε 9 μορφές, επιπλέον στο βασικό ρήμα “Μένω”. Αυτό δίνει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στη θεμελιώδη σημαντικότητα αυτής της έννοιας, όταν δούμε πόσες φορές και με πόσους τρόπους παρουσιάζεται στα κείμενα της Καινής Διαθήκης.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Πράξεις 1:4 καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατε μου,

ΠΡΟΣΜΕΝΩ
Ματθαίου 15:32 … σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι [ἤδη] ἡμέραι τρεῖς προσμένουσιν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν·

ΕΜΜΕΝΩ
Πράξεις 14:22 ἐπιστηρίζοντες τὰς ψυχὰς τῶν μαθητῶν παρακαλοῦντες ἐμμένειν τῇ πίστει καὶ ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ

ΕΠΙΜΕΝΩ
Ρωμαίους 6:1 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμένωμεν τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ;

ΥΠΟΜΕΝΩ
Α’ Κορινθίους 13:7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

ΠΑΡΑΜΕΝΩ
Φιλιππησίους 1:25 καὶ τοῦτο πεποιθὼς οἶδα ὅτι μενῶ καὶ παραμενῶ πᾶσιν ὑμῖν εἰς τὴν ὑμῶν προκοπὴν καὶ χαρὰν τῆς πίστεως,

ΑΝΑΜΕΝΩ
Α’ Θεσσαλονικείς 1:10 καὶ ἀναμένειν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν, ὃν ἤγειρεν ἐκ [τῶν] νεκρῶν, Ἰησοῦν τὸν ῥυόμενον ἡμᾶς ἐκ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης.

ΔΙΑΜΕΝΩ
Εβραίους 1:11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, συ δὲ διαμένεις, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται,

ΜΟΝΗ (νεοελληνικά «θα κατοικήσουμε μέσα»)
Ιωάννης 14:23 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιησόμεθα.