Μάθημα του Γιώργου Ε Μαρκάκη, Ποιμένα της Αποστολικής Διακονίας Σαλόμ, την Κυριακή του Πάσχα 24 Απρ. 2022, για την Ανάσταση του Κυρίου εφαρμοσμένη στην πράξη του επίγειου βίου.
Όλο το κείμενο της διδασκαλίας σε pdf:
https://drive.google.com/file/d/1wavLQ1mx7jqmrHhd2nQO4dWNodnfz6aD/view?usp=sharing
Λίγα λόγια για το μάθημα:
Αυτή την ημέρα που εορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου, είναι καλό να αναρωτηθούμε τι σημαίνει πρακτικά για εμάς, μέσα στην καθημερινότητα του επίγειου βίου μας, ότι ο Θεός ανέστησε τον Ιησού εκ νεκρών. Είναι καλό να σκεφτούμε ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο:
(1) να πιστεύουμε απλά στις ιστορίες μιας θρησκείας και σε θεολογίες, και στο
(2) να ζούμε μια αναστημένη ζωή με ένα ζωντανό Θεό στην καθημερινότητα του βίου μας.
Τι είναι για μας η Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού στην πράξη, μέσα στην καθημερινότητα μας; Είναι απλά μια ιστορία στην οποία πιστέψαμε; Είναι απλά μια θεολογία που χαρακτηρίζει τη θρησκεία μας; Ή μήπως είναι ένα ιστορικό γεγονός που διαμόρφωσε και προσδιορίζει τη ζωή μας;
Με την ευκαιρία του εορτασμού της Ανάστασης του Κυρίου φέτος θέλω να προσκαλέσω όλους μας να εξετάσουμε την πραγματικότητα που ακολουθεί αυτά που πιστεύουμε.
Είναι και καλό και απαραίτητο να πιστεύουμε και να διακηρύττουμε ότι ο Ιησούς αναστήθηκε εκ νεκρών και είναι Κύριος. Αν το πιστεύουμε αυτό σίγουρα θα αναστηθούμε κι εμείς κατά την έσχατη ημέρα για να ζήσουμε μαζί Του στην αιωνιότητα – αυτό είναι θεμέλιο της πίστης μας!
Ναι λοιπόν, πιστεύουμε στην Ανάσταση του Κυρίου σαν ιστορικό γεγονός, και αυτό μας δίνει πρόσβαση στην Υπόσχεση του Θεού για αιώνια ζωή, επομένως είναι μια σημαντική θεολογία και απόλυτα απαραίτητο χαρακτηριστικό της πίστης μας… αλλά!! Άραγε αρκεί να μένουμε μόνον εκεί;
Ξανά λοιπόν, το ερώτημα που θέλουμε να θέσουμε σήμερα στον εαυτό μας είναι:
(1) ναι μεν πιστεύω ότι ο Ιησούς αναστήθηκε εκ νεκρών και αυτό είναι απαραίτητο… αλλά
(2) άραγε ζω κι εγώ μια αναστημένη ζωή μαζί με τον αναστημένο Ιησού, ή ζω σαν νεκρός;
Η πράξη και η καθημερινότητα δίνουν την απάντηση στο ερώτημα αυτό, όχι οι προσωπικές μας απόψεις και γνώμες, ούτε και οι θεολογικές διακηρύξεις για το ποιος είναι ο Θεός και τι έχει κάνει για μένα. Καθ’ ένας έχει το δικαίωμα να νομίζει, να πιστεύει και να λέει ό,τι θέλει.
Όμως ποια είναι η αλήθεια και ποια είναι η πραγματικότητα στην καθημερινότητα του βίου μας;
Αν δεν καταλάβουμε και δεν αναγνωρίσουμε την αλήθεια της ζωής που ζούμε, και αν δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα τότε δεν θα μπορέσουμε ούτε και να βιώσουμε τις Υποσχέσεις του Θεού που ακολουθούν την Ανάσταση του Κυρίου.
Το γεγονός ότι η Ανάσταση του Ιησού δεν είναι απλά ιστορία και θεολογία που πιστεύουμε αλλά κάτι που πρέπει να το ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ φαίνεται από τα λόγια του Απ. Παύλου στους Φιλιππησ. 3:10:
«για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του, και την κοινωνία των παθημάτων του, συμμορφούμενος με τον θάνατό του».
Κάποτε ακούσαμε για την Ανάσταση του Ιησού και για το Ευαγγέλιο. Δεν αρκεί να έχουμε ακούσει και να έχουμε μια διανοητική γνώση ενός ιστορικού γεγονότος. Πρέπει και να πιστέψουμε για να σωθούμε. Όταν πιστέψαμε, τότε η δύναμη της Ανάστασης του Ιησού απέκτησε εξουσία να ενεργεί στη ζωή μας για να μας βγάλει από το καθεστώς του Σκότους, της Αμαρτίας και του Θανάτου, και να μας μεταφέρει στο Φως, την Ελευθερία και τη Ζωή.
Το ότι ΑΚΟΥΣΑΜΕ και το ότι ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ είναι πάρα πολύ καλά και οδηγούν στη Σωτηρία. Αλλά ΔΕΝ αρκούν! Αν αρκούσαν, τότε σίγουρα θα αρκούσαν και στον Απ. Παύλο. Όμως διαβάσαμε τι μας είπε ο ίδιος – να το πούμε ως εξής τώρα:
– επειδή ΑΚΟΥΣΑΜΕ και ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ, τώρα πρέπει και να ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ με μια βαθιά, ολοκληρωμένη και πολύ προσωπική επίγνωση μέσα από απόλυτη ταύτιση στην κοινωνία των παθημάτων του Ιησού, καθώς γινόμαστε σύμμορφοι στο δικό Του θάνατο, για γνωρίσουμε και τη δύναμη της Ανάστασης που Τον ανέστησε εκ νεκρών.
Γίναμε πολίτες της Βασιλείας του Θεού
όταν γνωρίσαμε και πιστέψαμε στο απολυτρωτικό έργο του Ιησού στο σταυρό
και / αλλά
γινόμαστε και παραμένουμε πολίτες της Βασιλείας του Θεού
μέσω της ζωής του αγιασμού που απελευθερώνει τη δύναμη της Ανάστασης του Ιησού