Εκκλησιαστής 4:12 Και αν κάποιος υπερισχύσει ενάντια στον έναν, οι δύο θα του αντιταχθούν· και το τριπλό σχοινί δεν κόβεται γρήγορα.

Μπορούμε εύκολα να υπερισχύσουμε επάνω σε ένα πνεύμα. Όταν αυτό το πνεύμα συνεργάζεται μαζί με άλλο ένα, τότε μπορούν να αντιταχθούν. Όταν συνεργάζονται τρία πνεύματα και κρατιούνται μαζί ώστε να είναι όπως ένα τριπλό σχοινί, τέτοιου είδους πνευματικό οχύρωμα που αλαζονικά υψώνεται ενάντια στη γνώση του Θεού, δεν κόβεται γρήγορα.

Γένεση 3:8 Και άκουσαν τη φωνή τού Κυρίου τού Θεού, να περπατάει στον παράδεισο προς το δειλινό· και ο Αδάμ και η γυναίκα του κρύφτηκαν [στο Εβραϊκό κείμενο: έκρυψαν τους εαυτούς τους] από το πρόσωπο του Κυρίου τού Θεού, ανάμεσα στα δέντρα τού παραδείσου. 9 Και ο Κύριος ο Θεός κάλεσε τον Αδάμ, και του είπε: Πού είσαι; 10 Κι εκείνος είπε: Άκουσα τη φωνή σου στον παράδεισο, και φοβήθηκα, επειδή είμαι γυμνός· και κρύφτηκα. 11 Και [ο Θεός τού] είπε: Ποιος σου φανέρωσε ότι είσαι γυμνός; Μήπως έφαγες από το δέντρο, από το οποίο σε πρόσταξα να μη φας;

Ο Αδάμ φοβήθηκε… πρώτη φορά που φανερώθηκε ο «φόβος» στον Κήπο.
Ο Αδάμ ένιωσε ντροπή που ήταν γυμνός… πρώτη φορά που φανερώθηκε η «ντροπή» στον Κήπο.
Ο Αδάμ κρύφτηκε… γιατί; Επειδή ένιωσε ότι ο Θεός τον απέρριψε κι έτσι ήθελε να αποφύγει μια συνάντηση μαζί Του (η αίσθηση της απόρριψης προκαλεί την «ανάγκη» στον άνθρωπο να κρυφτεί για να μην συναντηθεί με αυτούς που τον έχουν απορρίψει). Ήταν η πρώτη φορά που φανερώθηκε η «απόρριψη» στον Κήπο.

Ο Θεός δεν δημιούργησε κανένα από αυτά τα «συναισθήματα» στον Κήπο. Ο Αδάμ (δηλ. ο «χωμάτινος άνθρωπος» τα δημιούργησε μέσα από τα συναισθήματα του. Αυτά τα «συναισθήματα» που κυριολεκτικά γέννησε ο Αδάμ (ή ίσως, που γεννήθηκαν μέσα από τον Αδάμ), ήταν οι πρώτες φανερώσεις της Ανομίας και έτσι έγιναν η ρίζα (σαν ένα τριπλό σχοινί) από την οποία προήλθαν και άλλες επιπλέον φανερώσεις, όπως:

Όταν ο Αδάμ κατηγόρησε την Εύα, το πνεύμα της κατηγορίας
Όταν ο Κάϊν φόνευσε τον Άβελ, που είναι το αδελφοκτόνο πνεύμα

Όμως ίσως η μεγαλύτερη φανέρωση που προήλθε από αυτό το τριπλό σχοινί είναι η ρίζα της Ανομίας, ήταν η φανέρωση του Σκότους στον Κήπο. Σκότος είναι η έλλειψη Φωτός. Σκότος είναι επίσης ο «τόπος» όπου απουσιάζει η Παρουσία του Κυρίου.

Στον Κήπο τα πάντα είναι «γυμνά» και φανερά μπροστά στον Κύριο που τα διαπερνά όλα, διαπνέει μέσα από όλα, και όλα τα διατηρεί και όλα συντηρούνται από την Πνοή Του. Μα τότε πως μπόρεσε ο Αδάμ να κρύψει τον εαυτό του από τον Θεό; Που κρύφτηκε; Πίσω από δέντρο, ή πίσω από βράχο;

Μα από ποια κατεύθυνση έρχεται ο Κύριος για να κρυφτείς από την άλλη πλευρά; Η Παρουσία Του είναι όπως η αστραπή και ο κεραυνός, διαπερνά τα ουράνια απ’ άκρη σ’ άκρη… πως και που να κρυφτείς από το Πνεύμα Του που είναι μέσα σε όλα, και όλα είναι μέσα σε Αυτόν, και μάλιστα ολοφάνερα και τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί μπροστά Του;

Πως λοιπόν μπόρεσε ο Αδάμ να κρύψει τον εαυτό του, έτσι ώστε ο Θεός να μην μπορεί να τον δει και να ρωτήσει «Αδάμ, που είσαι;» Ο Αδάμ γέννησε το Σκότος στον Κήπο, εκεί όπου ο Θεός δεν μπορεί να δει ούτε να σταθεί. Ίσως να το ξαναπούμε αλλιώς, το Σκοτάδι φανερώθηκε στον Κήπο διαμέσου του Αδάμ, που αμάρτησε.

Κι έτσι η ρίζα της Ανομίας έφερε το Σκοτάδι στον Κήπο, κι εκεί ο Αδάμ μπορεί να κρύψει τον εαυτό του από την Παρουσία του Θεού, επειδή τον κυριαρχούν τα συναισθήματα του φόβου, της ντροπής, της απόρριψης.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα «συναισθήματα» δεν είναι απλώς συναισθήματα αλλά είναι πρόσωπα. Και όπου φανερώνονται τέτοιου είδους πρόσωπα, δεν μπορεί να φανερωθεί το Πρόσωπο του Κυρίου. Και, όποιο πρόσωπο φανερώνεται, αυτού την φωνή ακούμε.

Κάθε άνθρωπος που ακούει την φωνή των συναισθημάτων του, και ιδιαίτερα του φόβου, της ντροπής, και της απόρριψης, αδυνατεί να ακούσει την Φωνή Του Κυρίου και να γευθεί την Παρουσία Του, επειδή αυτός ο άνθρωπος κυριαρχείται από το Σκοτάδι της ψυχής του το οποίο τον κατατρώει και τον καταπίνει, και μάλιστα εκ των έσω.