Το κείμενο αυτής της διδασκαλίας σε pdf:
https://drive.google.com/file/d/16UXQfsGvFbajOBEi_PRfnMHK5SSiagME/view?usp=sharing
Για να δείτε το 1ο Μέρος σε βίντεο: https://youtu.be/UArAsw_DVmM
Το κείμενο της διδασκαλίας του 1 ου Μέρους σε μορφή pdf: https://drive.google.com/file/d/1s57S6xGlezdJI02sB0ECGz8a-dP9lMW_/view
Σε συνέχεια του (πρώτου) μαθήματος πάνω σε αυτό το θέμα, ένας φίλος με ρώτησε: «Γιώργο, πώς το ερμηνεύεις: “Και η σοφία δικαιώθηκε από όλα τα παιδιά της”; Τι εννοεί;». Θεωρώντας ότι και άλλοι μπορεί να έχουν την ίδια απορία και με στόχο την οικοδομή του Σώματος του Χριστού, θα μοιραστώ κάποιες σκέψεις που προσεύχομαι να βοηθήσουν.
Αρχίζουμε με τη βιβλική αναφορά αυτού του λόγου του Ιησού:
Ματθαίου 11:18 Επειδή, ήρθε ο Ιωάννης, μήτε τρώγοντας μήτε πίνοντας· και λένε: Έχει δαιμόνιο. 19 Ήρθε ο Υιός τού ανθρώπου τρώγοντας και πίνοντας· και λένε: Δέστε, ένας άνθρωπος φαγάς και κρασοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών. Και η σοφία δικαιώθηκε από τα παιδιά της.
ακολουθεί ένας σημαντικός λόγος που νομίζω είναι σχετικός με το θέμα μας:
Ματθαίου 11:20 Τότε, ο Ιησούς άρχισε να επιπλήττει τις πόλεις, στις οποίες έγιναν τα περισσότερα θαύματά του, επειδή δεν μετανόησαν: 21 Αλλοίμονο σε σένα, Χοραζίν, αλλοίμονο σε σένα, Βηθσαϊδάν, επειδή, αν τα θαύματα που έγιναν ανάμεσά σας, γίνονταν στην Τύρο και στη Σιδώνα, θα μετανοούσαν πριν από πολύ καιρό με σάκο και στάχτη.
Το γεγονός ότι αυτές οι κρίσεις του Ιησού εκφράστηκαν «τότε», δηλαδή σε συνέχεια του λόγου Του για την ανθρώπινη σοφία την οποία επιτίμησε λέγοντας «Και η σοφία δικαιώθηκε από όλα τα παιδιά της», μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως όταν και όπου επικρατεί η ανθρώπινη σοφία ενάντια στη γνώση της Αλήθειας του Θεού, τότε το Ευαγγέλιο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και ακολουθεί η κρίση του Θεού. Το πρώτο συμπέρασμα λοιπόν που μας ενδιαφέρει είναι ότι η ανθρώπινη σοφία είναι φανέρωση του Σκότους που αντιτίθεται και εναντιώνεται στη γνώση της Αλήθειας του Θεού.
Η δεύτερη σκέψη μου πηγάζει από τα λόγια του Απ. Παύλου:
Α’ Κορινθίους 1:18 Επειδή, ο λόγος τού σταυρού σ’ εκείνους μεν που χάνονται είναι μωρί��, σε μας, όμως, που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού. 19 Επειδή, είναι γραμμένο: «Θα φέρω σε απώλεια τη σοφία των σοφών, και θα αθετήσω τη σύνεση των συνετών».
20 Πού είναι ο σοφός; Πού είναι ο γραμματέας; Πού είναι ο συζητητής αυτού τού αιώνα; Δεν μώρανε ο Θεός τη σοφία αυτού τού κόσμου; 21 Επειδή, βέβαια, με τη σοφία τού Θεού ο κόσμος δεν γνώρισε τον Θεό διαμέσου τής σοφίας, ο Θεός ευδόκησε διαμέσου τής μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν·
«Ο συζητητής αυτού τού αιώνα» αντλεί ικανοποίηση και αυτοδικαίωση από τις συζητήσεις περί Θεού, επειδή είναι το τραπέζι ικανοποίησης της αδηφαγίας που τροφοδοτεί την αλαζονεία της γνώσης. Το ίδιο έγινε με τον Απ. Παύλο στον Άρειο Πάγο, όπου τον τράβηξαν οι προύχοντες της πόλης για να γίνει συζήτηση όπως ήταν η επικρατούσα νοοτροπία των Αθηναίων, που «σε τίποτε άλλο δεν ευκαιρούσαν, παρά στο να λένε και να ακούν κάτι νεότερο» (Πράξεις 17:21).
Όταν ο Παύλος τους μίλησε, η αντίδραση τους επιβεβαίωσε την έλλειψη μετάνοιας και αδιαφορία για την Αλήθεια του Θεού, και βρήκε ακόμη για μια φορά εφαρμογή ο λόγος του Ιησού ότι η σοφία δικαιώνεται από όλα τα παιδιά της. Στις Πράξεις 17:32 διαβάζουμε «Μόλις, όμως, άκουσαν για ανάσταση νεκρών, άλλοι μεν χλεύαζαν, άλλοι δε είπαν: Για το θέμα αυτό, θα σε ακούσουμε ξανά».
Το πνεύμα του κόσμου ενεργεί μέσα σε κάθε άνθρωπο, ακόμη και τους Χριστιανούς που δεν έχουν ταπεινό πνεύμα και δεν αφήνουν την καρδιά τους να δεχτεί πνεύμα μετάνοιας ούτε κάποιο έλεγχο για αμαρτωλότητα, ιδιαίτερα για την αμαρτία της αλαζονείας της γνώσης.
Όπου κυριαρχεί το πνεύμα της ανθρώπινης σοφίας, ο συζητητής του αιώνα τούτου βρίσκει λόγια για να πει για να αντισταθεί στην αλήθεια του Θεού, με τελικό στόχο να βρει τη δικαίωση στα δικά του λόγια, τα οποία είναι η έκφραση της αλαζονείας της γνώσης.
ο υπερήφανος αντιδρά ενάντια στο Χρίσμα θέλοντας να κάνει συζήτηση για να πει τη δική του γνώμη, έτσι ώστε να μειώσει και να εναντιωθεί, να αντισταθεί στην Αλήθεια που μίλησε το Χρίσμα, ώστε τελικά να βρει τρόπο να δικαιωθεί με τα λόγια του.
Κι αν δεν βρει τρόπο να ματαιώσει εντελώς την Αλήθεια στην οποία αντιστέκεται, τουλάχιστον θέλει να πετύχει ένα στόχο μέσα από τη συζ��τηση. Θέλει να «νερώσει το κρασί» αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει μόνο μια άποψη. Αυτό από μόνο του είναι μια στρατηγική για να χτυπήσει την Αλήθεια μέσα από τη συζήτηση όπου φέρνει σε αντιπαράθεση τη δική του σοφία, με τη σοφία του Θεού που εκφράστηκε μέσα από το κήρυγμα. Ο στόχος είναι να σταθεί στο ίδιο επίπεδο η ανθρώπινη σοφία πλάι-πλάι στη σοφία του Θεού… σα να λέει, «είμαι κι εγώ εδώ, έχω κι εγώ άποψη»!