«Λειτουργούντων τω Κυρίω» είναι μια φράση από τις Πράξεις 13:1-2 όπου λέει «Ἦσαν δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ κατὰ τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν προφῆται καὶ διδάσκαλοι … Λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον·…».
Μια νεο-ελληνική απόδοση είναι «ενώ λειτουργούσαν αυτοί στον Κύριο», ενώ μια άλλη είναι λιγότερο ακριβής αλλά πιο κατανοητή στις μέρες μας, «ενώ υπηρετούσαν στον Κύριο».
Αυτό είναι ένα είδος διακονίας, υπηρεσίας, λειτουργίας, που παραμένει άγνωστο στο μεγαλύτερο ποσοστό των πιστών που εκκλησιάζονται στις δυτικού τύπου εκκλησίες που κυρίως έχουν χαρακτήρα ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, όπου γίνεται διάλεξη από ένα άμβωνα.
Όσο η έννοια της εκκλησίας ταυτίζεται με το να γίνονται διαλέξεις σε μια αίθουσα που θυμίζει τάξη Σχολείου, τόσο απέχει η Εκκλησία του Χριστού από την κατανόηση της ανάγκης να υπηρετούμε ΟΧΙ μόνον ανθρώπους, αλλά ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ να υπηρετούμε τη Βασιλεία του Θεού σαν ιερείς καθώς «λειτουργούμε προς τον Κύριο».
Όμως πόσο απαραίτητο, πόσο σημαντικό, πόσο στρατηγικό είναι το να προσφέρουμε την ιερατική μας «λειτουργία προς τον Κύριο»;
Και γιατί να δίνουμε χρόνο σε τέτοιες ενέργειες που δεν μοιάζει να εξαπλώνουν το Ευαγγέλιο; Γιατί αντί να ευαγγελίζουμε και να κηρύττουμε, να πρέπει να δίνουμε χρόνο στο να προσευχόμαστε, να εκζητούμε το Πρόσωπο του Κυρίου, να προσμένουμε, να προσκαρτερούμε;
Και μήπως έχει να κάνει και με διαφορετικά καλέσματα; Δηλαδή άλλος είναι καλεσμένος μόνο να κηρύττει και να ευαγγελίζει, ενώ άλλος είναι καλεσμένος να προσεύχεται και να περνά ώρες στην Παρουσία του Κυρίου – μήπως έτσι εξηγείται ότι κάποιοι δεν έχουν ενδιαφέρον να προσεύχονται;
—————————————————————————

Μάθημα από τον Ποιμένα Γιώργο Ε Μαρκάκη στο Κέντρο Σαλόμ Αθηνών την Κυριακή πρωί 13 Ιουνίου 2021.