No comments yet

Βιώνοντας την καθημερινότητα με Αγάπη

Ακολουθεί 2ο Μέρος με ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ επάνω στο θέμα:

Για να καταλάβουμε το θέμα της Αγάπης μέσα στα πλαίσια της καθημερινότητας του βίου μας, χρειάζεται να θέσουμε το θεμέλιο της κατανόησης ότι η έννοια της «Αγάπης» στην Αγία Γραφή προσδιορίζεται από το μέτρο της Αγάπης του Θεού. Την Αγάπη του ο Θεός μας την έκανε γνωστή διαμέσου του Υιού Του Ιησού Χριστού.

Αυτή είναι μια Αγάπη που προσδιορίζεται στην Αγία Γραφή σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει σαν έννοια της αγάπης που γνωρίσαμε από την οικογένεια και την κοινωνία.

Κάθε άνθρωπος είναι από την φύση του είναι ικανός να έχει αγάπη, αλλά η αγάπη που προέρχεται από την ανθρώπινη φύση είναι κοσμική και διαφορετική από την Αγάπη του Θεού, που διαφέρει από την αγάπη που έχει ο σαρκικός άνθρωπος. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στη κοσμική και στην Αγάπη του Θεού, αλλά η πιο μεγάλη διαφορά είναι στην κατεύθυνση και τον τελικό στόχο.

Η αγάπη του κόσμου έχει στο επίκεντρο το ΕΓΩ και το ΘΕΛΩ, το τι με ΣΥΜΦΕΡΕΙ και ποιο είναι τελικά το δικό μου ΚΙΝΗΤΡΟ και ΟΦΕΛΟΣ. Η κοσμική έννοια της αγάπης είναι από την φύση της εγωκεντρική καθώς αφορά τελικά το συμφέρον του ίδιου του ανθρώπου.

Αντίθετα, η Αγάπη του Θεού θέτει στο επίκεντρο το συμφέρον του άλλου. Ο Θεός προσφέρει την Αγάπη Του σαν δωρεά.

Η Αγάπη του Θεού έχει στόχο το καλό του άλλου, όπως περιγράφουν τα λόγια του Απ. Παύλου: «Η αγάπη δεν ζητάει τα δικά της» (Α’ Κορ. 13:5), και τα λόγια του Ιησού: «Αυτή είναι η εντολή μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως εγώ σας αγάπησα. Μεγαλύτερη από τούτη την αγάπη δεν έχει κανένας, το να βάλει κάποιος την ψυχή του για χάρη των φίλων του» (Ιωάν. 15:12-13).

Η Αγάπη του Θεού γίνεται γνωστή μέσα από την δωρεά της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής, χάρη στη θυσία του Ιησού Χριστού στο σταυρό. Ο Ιησούς είναι η προσωποποίηση της Αγάπης του Θεού, και μας έκανε γνωστό πως η μεγαλύτερη αγάπη είναι το να θέσει κάποιος την ζωή του υπέρ των φίλων αυτού, και, ότι αγάπη δεν είναι αυτό που μπορώ να πάρω από τον άλλο, αλλά αυτό που εγώ δίνω στον άλλο. Εξ ου:

Λουκά 6:31 Και καθώς θέλετε οι άνθρωποι να κάνουν σε σας, κι εσείς να κάνετε τα ίδια σ’ αυτούς. 32 Και αν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποια χάρη οφείλεται σε σας; Επειδή, και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν.

Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουμε αγάπη από την φύση μας εκ γεννήσεως, αλλά ταυτόχρονα μαθαίνουμε ότι η σαρκική μας φύση είναι ενάντια στη φύση του Θεού, και πρέπει να πεθάνει έτσι ώστε να μορφωθεί μέσα μας ο χαρακτήρας του Χριστού, τότε άραγε τι σημαίνει αυτό όσον αφορά το χαρακτηριστικό της αγάπης;

Μήπως πρέπει να πεθάνει η μια αγάπη μέσα μας για να μορφωθεί και να αυξηθεί η άλλη αγάπη; Μήπως πρέπει να πεθάνει η σαρκική αγάπη που είχαμε από την σαρκική μας φύση από τον κόσμο, ώστε να μορφωθεί και να αυξηθεί μέσα μας μια διαφορετική αγάπη που μεταδίδεται άνωθεν, από την φύση στου Θεού, μέσα στο νέο κτίσμα εν Χριστώ (;) που γεννήθηκε μέσα μας όταν αναγεννηθήκαμε;

Για να καταλάβουμε ότι η Αγάπη του Θεού διαφέρει από την σαρκική αγάπη που έχει κάθε κοσμικός άνθρωπος ας θυμηθούμε τα λόγια του Απ. Πέτρου που δείχνουν ότι η Αγάπη του Θεού δεν προϋπάρχει μέσα στο νέο πιστό αλλά πρέπει να μορφωθεί και να αυξηθεί μέσα από μια μεταμορφωτική πορεία πνευματικής ωρίμανσης.

Β΄ Πέτρου 1:5 Και ακριβώς δε γι’ αυτό, αφού καταβάλετε κάθε επιμέλεια, προσθέστε στην πίστη σας την αρετή, στην αρετή δε τη γνώση, 6 και στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή, και στην υπομονή την ευσέβεια, 7 στην ευσέβεια δε τη φιλαδελφία, και στη φιλαδελφία την αγάπη.

Ώστε η αγάπη για την οποία μιλά η Αγία Γραφή δεν είναι κάτι που έχουμε από την ανθρώπινη φύση μας, αλλά κάτι για το οποίο καλούμαστε να «καταβάλουμε κάθε προσπάθεια» ώστε να έλθει σαν αποτέλεσμα πρόσθεσης που μας αυξάνει, σαν καρπός ωρίμανσης:

Πίστη – αρετή – γνώση – εγκράτεια – υπομονή – ευσέβεια – φιλαδελφία – αγάπη

Για να πεθάνει η σαρκική φύση του εγωισμού και της υπερηφάνειας από την οποία πηγάζει η σαρκική αγάπη του κοσμικού ανθρώπου:

Χρειάζεται 1) Απόφαση θανάτου 2) Θυσία υπακοής

Χωρίς αυτά τα δύο χαρακτηριστικά της αυταπάρνησης δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα η περιγραφή της Αγάπης του Απ. Παύλου:

Α’ Κορινθίους 13:4 Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί· η αγάπη δεν φθονεί· η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν υπερηφανεύεται, 5 δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό· 6 δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. 7 Όλα [τα] ανέχεται, όλα [τα] πιστεύει, όλα [τα] ελπίζει, όλα [τα] υπομένει.

Post a comment